ساختار دوربين ها Camera System
مبدل اي.دي AD Convert
حس‌گر‌ها در واقع شامل دسته پیکسلها و دیودهای نوری هستند که انرژی فوتون‌های دریافتی را به بار الکتریکی تبدیل می‌کنند. سپس، این بارهای الکتریکی به ولتاژ تبدیل می‌شوند. ولتاژ حاصله نیز تا اندازه‌ای تقویت می‌شود که بتوان آن را با استفاده از مبدل آنالوگ به دیجیتال (ADC) پردازش کرد. مبدلADC ، ولتاژهای آنالوگ پیکسلها را در سطوح پراکنده‌‌ی درخشانی طبقه‌بندی کرده، هر سطح را به صورت سیستم باینری صفر و یک نام‌گذاری می‌کند. ADC یک بیتی می‌تواند ارزش پیکسلها را به صورت سیاه (0) یا سفید (1) دسته بندی کند. مبدل ADC دو بیتی نیز می‌تواند این پیکسلها را در چهار دسته (2^2) طبقه‌بندی نماید: سیاه (00)، سفید (11)، و دو سطح بین (01 و 10). تعداد زیادی از کاربران دوربین‌های دیجیتال با مبدل‌های 8 بیتی ADC کار می‌کنند.
مبدل 8 بیتی آنالوگ به دیجیتال (ADC) ولتاژهای آنالوگ را در 256 سطح پراکنده دسته‌بندی می‌کند که با سیستم باینری متشکل از صفرها و یک‌ها نام‌گذاری می‌شوند.
کوچک‌ترین بیت (رزولوشن) را محدوده دینامیکی (دقت) حس‌گر تعیین می‌کند. اگر محدوده دینامیکی حس‌گر مثلا 1000:1 باشد، مبدل ADC باید حداقل 10 بیت باشد تا به این ترتیب، اطلاعات حفظ شده، از بین نروند. به طور کلی یک مبدل 10 بیتی بسیار عالی است. مبدل‌های 12 یا 14 بیتی ADC نیز به غیر از نویز هیچ‌گونه اطلاعات و جزییات رنگی اضافی را ایجاد نمی‌کنند. هر چند در عمل ممکن است این طور به نظر برسد که 12 بیتی بودن می‌تواند در نهایت به خطای مبدل ADC بیانجامد. این احتمال نیز وجود دارد که بیت‌های بیش‌تر برای کم کردن پدیده پوستریزاسیون یا دسته‌بندی موثر واقع شود.
دوربین‌های دیجیتال به حس‌گرهایی با محدوده دینامیکی بزرگ‌تر مجهز هستند و از مبدل‌های 10 یا 12 بیتی ADC بهره می‌برند. عموما این دوربین‌ها به شما امکان می‌دهند 10 یا 12 بیت اطلاعات را بر روی هر پیکسل و در فرمت RAW ذخیره کنید، چرا که فرمت JPEG تنها می‌تواند 8 بیت اطلاعات را در هر کانال نگه دارد.
لامپ کمکی فوکوس اتوماتیک AF Assist Lamp
بعضی از شرکت‌های سازنده، دوربین خود را به نوعی لامپ کمکی مجهز می‌کنند که هنگام عکاسی در نور کم، بر روی سوژه‌ی فوکوس شده نور می‌تاباند. این لامپ به عمل‌کرد سیستم فوکوس دوربین کمک زیادی می‌کند. در دیگر دوربین‌ها، قابلیت فوکوس اتوماتیک تا اندازه‌ای ضعیف عمل می‌کند. معمولا این لامپ‌ها در محدوده نه چندان گسترده‌ای برابر با حداکثر 4 متر کار می‌کنند. نور این لامپ‌ها، نور مادون قرمز است که هنگام عکاسی بدون آمادگی قبلی، سوژه متعجب نمی‌شود. سیستم‌های پیش‌رفته فلاش به لامپ کمکی فوکوس با محدوده‌ی تابش وسیع‌تری مجهز هستند.
لامپ کمکی فوکوس اتوماتیک دوربین کانن پاورشات S50 در بالای لنز و کنار فلاش قرار گرفته است. این لامپ کارکردی دو منظوره دارد. به این شکل که در شرایط کم نور، نور سفید می‌تاباند که برای سیستم فوکوس اتوماتیک بسیار موثر است. دیگر آن‌که این لامپ هنگام فعال بودن فلاش و مشخصه‌ی ضد قرمزی چشم، تا زمانی که دکمه‌ی آزاد سازی شاتر را تا نیمه فشار داده باشید روشن می‌ماند تا به این ترتیب، اندازه‌ی مردمک سوژه کاهش یافته، از احتمال ایجاد قرمزی چشم کم شود.
سرووی فوکوس اتوماتیک AF Servo
سرووی فوکوس اتوماتیک (Autofocus Servo) به قابلیتی گفته می‌شود که به صورت پیاپی بر روی سوژه‌ی متحرک فوکوس می‌کند. این مشخصه تنها در دوربین‌های دیجیتال SLR در نظر گرفته شده است. به طور کلی، می‌توان گفت سرووی فوکوس اتوماتیک برای عکاسان ورزشی یا عکاسانی که از حیات وحش عکاسی می‌کنند بسیار کارآمد است.
برای فعال کردن این قابلیت فقط کافی است حالت فوکوس را به حالت "AI Servo" (در کانن) یا "Continuous" (در نیکون) تغییر دهید. برای این کار باید کلید آزادسازی شاتر را تا نیمه فشار دهید. به این ترتیب، دوربین مادامی که کلید آزادسازی شاتر تا نیمه فشار داده شده است با توجه به سیستم فوکوسی که دارد (یا تنظیمات تعیین شده‌ی کاربر) بر روی سوژه فوکوس می‌کند. شایان ذکر است سرووی فوکوس اتوماتیک (Autofocus Servo) باعث می‌شود دوربین در حالت «اولویت آزادسازی شاتر» کار کند. به این صورت که با فشار دادن کلید آزادسازی شاتر به طور کامل و صرف نظر از وضعیت فعلی AF، عکس مورد نظر گرفته می‌شود
فوکوس اتوماتیک Autofocus
تمام دوربین‌های دیجیتال به قابلیتی به نام فوکوس اتوماتیک یا (AF) مجهز هستند. حالت فوکوس اتوماتیک دوربین به طور اتوماتیک بر روی سوژه‌ای که در مرکز LCD / منظره یاب قرار دارد فوکوس می‌کند. در بسیاری از دوربین‌های دیجیتال این امکان به شما داده شده تا ناحیه فوکوس اتوماتیک را که بر روی LCD/ منظره یاب مشخص می‌شوند انتخاب کنید.
در حالت "single AF" نیز دوربین زمانی فوکوس می‌کند که دکمه‌ی آزادسازی شاتر را تا نیمه فشار دهید. بعضی از دوربین‌ها به حالت فوکوس اتوماتیک پیاپی ("Continuous AF") مجهز هستند که به دوربین امکان می‌دهد به صورت پیاپی و مادامی که دکمه‌ی آزادسازی شاتر تا نیمه فشار داده شده است فوکوس کند. این حالت میزان تاخیر فوکوس را کم می‌کند، اما در عین حال، باعث می‌شود باتری دوربین سریع‌تر خالی شود. سیستم فوکوس اتوماتیک بر اساس تشخیص میزان کنتراست کار می‌کند. به همین دلیل، در مورد سوژه‌های با کنتراست بالا عمل‌کرد به‌تری را نشان می‌دهد. در چنین شرایطی به کارگیری لامپ کمکی AF فوق‌العاده کاربردی است. بعضی از دوربین‌ها به مشخصه‌ی فوکوس دستی نیز مجهز هستند
باتری‌ها Batteries
اغلب دوربین‌های دیجیتال با باتریهای شارژی یون لیتیوم یا باتریهای قلمی شارژی/ یک بار مصرف AA کار می‌کنند.
باتریهای یک بار مصرف AA
به کارگیری این باتری‌ها هم از نظر اقتصادی، هم از نظر کاربردی چندان مناسب نیست. استفاده از این باتری‌ها تنها در مواقع خاص و ضروری توصیه می‌شود. باتریهای لیتیوم یک بار مصرف AA نسبت به باتریهای آلکالاین قیمت بیش‌تری دارند، اما میزان قوه آن‌ها سه برابر است و وزن‌شان نیز در حد نصف می‌باشد. از این رو به عنوان باتریهای زاپاس مناسب هستند.
باتریهای شارژی AA (NiCd و NiMH)
باتری شارژی AA نوع NiMH (هیدرید نیکل) در مقایسه با باتریهای قدیمی‌تر NiCd (نیکل کادمیوم) باتریهای به‌تری هستند. این باتری‌ها تاثیر بدی روی حافظه دوربین نمی‌گذارند و قوه‌ی آن‌ها دو برابر است.
باتریهای شارژی یون لیتیوم
باتریهای شارژی یون لیتیوم سبک‌تر و جمع و جورتر هستند اما نسبت به باتریهای NiMH قیمت بالاتری دارند. این باتری‌ها تاثیر بدی روی حافظه‌ی دستگاه نمی‌گذارند و در فرمت‌های خاص ارائه شده‌اند (باتری یون لیتیوم AA وجود ندارد). دوربین‌هایی هم هستند که با باتریهای لیتیوم یک بار مصرف هم کار می‌کنند. از این میان می‌توان به2CR5s یا CR2s اشاره کرد که به عنوان باتریهای زاپاس بسیار مناسب هستند.
باتری یون لیتیوم و آداپتور
شارژ باتری
باتری‌هایی که شارژ کامل دارند بعد از مدتی و به صورت تدریجی شارژ خود را از دست می‌دهند. این حالت حتی زمانی که دوربین برای مدتی مثلا چند هفته بی‌کار می‌ماند نیز دیده می‌شود. همیشه به این نکته توجه داشته باشید باتری‌ها به طور کامل شارژ باشند. شارژ کردن باتریهای نیکل کادمیوم قبل از آن‌که کاملا خالی شوند از حداکثر ظرفیت شارژهای بعدی کم می‌کند. در صورت تکرار شارژ باتریهای نیمه شارژ، اثر حافظه‌ای این کار بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود. از این رو، پیشنهاد می‌شود باتری‌ها را تنها در صورتی که کاملا خالی شدند شارژ کنید. این حالت برای باتریهای NiMH یا باتریهای یون لیتیوم نیز صدق می‌کند، البته اثر حافظه‌ای در این باتری‌ها کم‌تر دیده شده است. این حالت عمر باتری را افزایش می‌دهد
مبدل اي.دي AD Convert
حس‌گر‌ها در واقع شامل دسته پیکسلها و دیودهای نوری هستند که انرژی فوتون‌های دریافتی را به بار الکتریکی تبدیل می‌کنند. سپس، این بارهای الکتریکی به ولتاژ تبدیل می‌شوند. ولتاژ حاصله نیز تا اندازه‌ای تقویت می‌شود که بتوان آن را با استفاده از مبدل آنالوگ به دیجیتال (ADC) پردازش کرد. مبدلADC ، ولتاژهای آنالوگ پیکسلها را در سطوح پراکنده‌‌ی درخشانی طبقه‌بندی کرده، هر سطح را به صورت سیستم باینری صفر و یک نام‌گذاری می‌کند. ADC یک بیتی می‌تواند ارزش پیکسلها را به صورت سیاه (0) یا سفید (1) دسته بندی کند. مبدل ADC دو بیتی نیز می‌تواند این پیکسلها را در چهار دسته (2^2) طبقه‌بندی نماید: سیاه (00)، سفید (11)، و دو سطح بین (01 و 10). تعداد زیادی از کاربران دوربین‌های دیجیتال با مبدل‌های 8 بیتی ADC کار می‌کنند.
مبدل 8 بیتی آنالوگ به دیجیتال (ADC) ولتاژهای آنالوگ را در 256 سطح پراکنده دسته‌بندی می‌کند که با سیستم باینری متشکل از صفرها و یک‌ها نام‌گذاری می‌شوند.
کوچک‌ترین بیت (رزولوشن) را محدوده دینامیکی (دقت) حس‌گر تعیین می‌کند. اگر محدوده دینامیکی حس‌گر مثلا 1000:1 باشد، مبدل ADC باید حداقل 10 بیت باشد تا به این ترتیب، اطلاعات حفظ شده، از بین نروند. به طور کلی یک مبدل 10 بیتی بسیار عالی است. مبدل‌های 12 یا 14 بیتی ADC نیز به غیر از نویز هیچ‌گونه اطلاعات و جزییات رنگی اضافی را ایجاد نمی‌کنند. هر چند در عمل ممکن است این طور به نظر برسد که 12 بیتی بودن می‌تواند در نهایت به خطای مبدل ADC بیانجامد. این احتمال نیز وجود دارد که بیت‌های بیش‌تر برای کم کردن پدیده پوستریزاسیون یا دسته‌بندی موثر واقع شود.
دوربین‌های دیجیتال به حس‌گرهایی با محدوده دینامیکی بزرگ‌تر مجهز هستند و از مبدل‌های 10 یا 12 بیتی ADC بهره می‌برند. عموما این دوربین‌ها به شما امکان می‌دهند 10 یا 12 بیت اطلاعات را بر روی هر پیکسل و در فرمت RAW ذخیره کنید، چرا که فرمت JPEG تنها می‌تواند 8 بیت اطلاعات را در هر کانال نگه دارد.
لامپ کمکی فوکوس اتوماتیک AF Assist Lamp
بعضی از شرکت‌های سازنده، دوربین خود را به نوعی لامپ کمکی مجهز می‌کنند که هنگام عکاسی در نور کم، بر روی سوژه‌ی فوکوس شده نور می‌تاباند. این لامپ به عمل‌کرد سیستم فوکوس دوربین کمک زیادی می‌کند. در دیگر دوربین‌ها، قابلیت فوکوس اتوماتیک تا اندازه‌ای ضعیف عمل می‌کند. معمولا این لامپ‌ها در محدوده نه چندان گسترده‌ای برابر با حداکثر 4 متر کار می‌کنند. نور این لامپ‌ها، نور مادون قرمز است که هنگام عکاسی بدون آمادگی قبلی، سوژه متعجب نمی‌شود. سیستم‌های پیش‌رفته فلاش به لامپ کمکی فوکوس با محدوده‌ی تابش وسیع‌تری مجهز هستند.
لامپ کمکی فوکوس اتوماتیک دوربین کانن پاورشات S50 در بالای لنز و کنار فلاش قرار گرفته است. این لامپ کارکردی دو منظوره دارد. به این شکل که در شرایط کم نور، نور سفید می‌تاباند که برای سیستم فوکوس اتوماتیک بسیار موثر است. دیگر آن‌که این لامپ هنگام فعال بودن فلاش و مشخصه‌ی ضد قرمزی چشم، تا زمانی که دکمه‌ی آزاد سازی شاتر را تا نیمه فشار داده باشید روشن می‌ماند تا به این ترتیب، اندازه‌ی مردمک سوژه کاهش یافته، از احتمال ایجاد قرمزی چشم کم شود.
سرووی فوکوس اتوماتیک AF Servo
سرووی فوکوس اتوماتیک (Autofocus Servo) به قابلیتی گفته می‌شود که به صورت پیاپی بر روی سوژه‌ی متحرک فوکوس می‌کند. این مشخصه تنها در دوربین‌های دیجیتال SLR در نظر گرفته شده است. به طور کلی، می‌توان گفت سرووی فوکوس اتوماتیک برای عکاسان ورزشی یا عکاسانی که از حیات وحش عکاسی می‌کنند بسیار کارآمد است.
برای فعال کردن این قابلیت فقط کافی است حالت فوکوس را به حالت "AI Servo" (در کانن) یا "Continuous" (در نیکون) تغییر دهید. برای این کار باید کلید آزادسازی شاتر را تا نیمه فشار دهید. به این ترتیب، دوربین مادامی که کلید آزادسازی شاتر تا نیمه فشار داده شده است با توجه به سیستم فوکوسی که دارد (یا تنظیمات تعیین شده‌ی کاربر) بر روی سوژه فوکوس می‌کند. شایان ذکر است سرووی فوکوس اتوماتیک (Autofocus Servo) باعث می‌شود دوربین در حالت «اولویت آزادسازی شاتر» کار کند. به این صورت که با فشار دادن کلید آزادسازی شاتر به طور کامل و صرف نظر از وضعیت فعلی AF، عکس مورد نظر گرفته می‌شود
فوکوس اتوماتیک Autofocus
تمام دوربین‌های دیجیتال به قابلیتی به نام فوکوس اتوماتیک یا (AF) مجهز هستند. حالت فوکوس اتوماتیک دوربین به طور اتوماتیک بر روی سوژه‌ای که در مرکز LCD / منظره یاب قرار دارد فوکوس می‌کند. در بسیاری از دوربین‌های دیجیتال این امکان به شما داده شده تا ناحیه فوکوس اتوماتیک را که بر روی LCD/ منظره یاب مشخص می‌شوند انتخاب کنید.
در حالت "single AF" نیز دوربین زمانی فوکوس می‌کند که دکمه‌ی آزادسازی شاتر را تا نیمه فشار دهید. بعضی از دوربین‌ها به حالت فوکوس اتوماتیک پیاپی ("Continuous AF") مجهز هستند که به دوربین امکان می‌دهد به صورت پیاپی و مادامی که دکمه‌ی آزادسازی شاتر تا نیمه فشار داده شده است فوکوس کند. این حالت میزان تاخیر فوکوس را کم می‌کند، اما در عین حال، باعث می‌شود باتری دوربین سریع‌تر خالی شود. سیستم فوکوس اتوماتیک بر اساس تشخیص میزان کنتراست کار می‌کند. به همین دلیل، در مورد سوژه‌های با کنتراست بالا عمل‌کرد به‌تری را نشان می‌دهد. در چنین شرایطی به کارگیری لامپ کمکی AF فوق‌العاده کاربردی است. بعضی از دوربین‌ها به مشخصه‌ی فوکوس دستی نیز مجهز هستند
باتری‌ها Batteries
اغلب دوربین‌های دیجیتال با باتریهای شارژی یون لیتیوم یا باتریهای قلمی شارژی/ یک بار مصرف AA کار می‌کنند.
باتریهای یک بار مصرف AA
به کارگیری این باتری‌ها هم از نظر اقتصادی، هم از نظر کاربردی چندان مناسب نیست. استفاده از این باتری‌ها تنها در مواقع خاص و ضروری توصیه می‌شود. باتریهای لیتیوم یک بار مصرف AA نسبت به باتریهای آلکالاین قیمت بیش‌تری دارند، اما میزان قوه آن‌ها سه برابر است و وزن‌شان نیز در حد نصف می‌باشد. از این رو به عنوان باتریهای زاپاس مناسب هستند.
باتریهای شارژی AA (NiCd و NiMH)
باتری شارژی AA نوع NiMH (هیدرید نیکل) در مقایسه با باتریهای قدیمی‌تر NiCd (نیکل کادمیوم) باتریهای به‌تری هستند. این باتری‌ها تاثیر بدی روی حافظه دوربین نمی‌گذارند و قوه‌ی آن‌ها دو برابر است.
باتریهای شارژی یون لیتیوم
باتریهای شارژی یون لیتیوم سبک‌تر و جمع و جورتر هستند اما نسبت به باتریهای NiMH قیمت بالاتری دارند. این باتری‌ها تاثیر بدی روی حافظه‌ی دستگاه نمی‌گذارند و در فرمت‌های خاص ارائه شده‌اند (باتری یون لیتیوم AA وجود ندارد). دوربین‌هایی هم هستند که با باتریهای لیتیوم یک بار مصرف هم کار می‌کنند. از این میان می‌توان به2CR5s یا CR2s اشاره کرد که به عنوان باتریهای زاپاس بسیار مناسب هستند.
باتری یون لیتیوم و آداپتور
شارژ باتری
باتری‌هایی که شارژ کامل دارند بعد از مدتی و به صورت تدریجی شارژ خود را از دست می‌دهند. این حالت حتی زمانی که دوربین برای مدتی مثلا چند هفته بی‌کار می‌ماند نیز دیده می‌شود. همیشه به این نکته توجه داشته باشید باتری‌ها به طور کامل شارژ باشند. شارژ کردن باتریهای نیکل کادمیوم قبل از آن‌که کاملا خالی شوند از حداکثر ظرفیت شارژهای بعدی کم می‌کند. در صورت تکرار شارژ باتریهای نیمه شارژ، اثر حافظه‌ای این کار بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود. از این رو، پیشنهاد می‌شود باتری‌ها را تنها در صورتی که کاملا خالی شدند شارژ کنید. این حالت برای باتریهای NiMH یا باتریهای یون لیتیوم نیز صدق می‌کند، البته اثر حافظه‌ای در این باتری‌ها کم‌تر دیده شده است. این حالت عمر باتری را افزایش می‌دهد
